Gjuhët më të vështira dhe arsyetimet se pse hyjnë në këtë listë:
10. Gjuha Islandeze – ka fjalor arkaik dhe gramatikë shumë të ndërlikuar. Zgjedhimk dhe lakimi bëhët ende si në kohërst më të vjetra. Mënyra e vetme për të mësuar këtë gjuhë është t’a dëgjosh nga ndonjë inçizim ose nga ndonjë pkerson që e ka gjuhë amtare.
9. Gjuha Poloneze – kjo gjuhë posedon shtatë rasa dhe në gramatikën e saj ekzistojnë më tepër përjashtime rregullash se sa vet rregulla. Për arsye se polonoshtja nuk ka variacione regjionale shqiptimi duhët të mësohet pastër dhe qartë, përndryshe nuk do të ju kuptojnë.
8. Gjuha Baske – kjo gjuhë ka 24 rasa. Përveç rasa, edhe fjalëformimi është tejet e ndërlikuar. Fjalët e reja mund të ndërtohen duke u nisur nga një fjalë që veçmë ekziston në fjalorë duke i’u shtuar ndajshtesa, si parashtesa poashtu edhe prapashtesa.
7. Gjuha Estoneze – në këtë gjuhë mund të ndeshemi me shumë sinonime. Edhe një arsye tjetër se pse është në këtë listë është se i posedon 12 rasa, në të cilat ka shumë përjashtime rregullash.
6. Navajo – kjo gjuhë është përdorur në luftën e dytë botërore në luftën e Pacifikut. Ekzistonte si gjuhë e koduar të cilën e shfrytëzonin për komunikim nëpërmjet radiosë. Kjo gjuhë e vështirë është zgjedhur për përdorimin e lartëpërmendur për arsye se nuk ekzistojnë gramatika të botuara të kësaj gjuhe.
5. Gjuha Japoneze – është e vështirë sepse gjuha e shkruar dallon nga ajo e të folurit. Poashtu i posedon tre sisteme të ndryshme shkrimesh: 1. Kanji 2. Katagana 3. Hiragana.
4. Gjuha Hungareze – fillimisht, kjo gjuhë përmban plot 35 rasa apo forma të ndryshme të emrit. Ajo është një gjuhë plotë shprehje idiomatike.
3. Tuyuca – një gjuhë e amazonit lindor. Është shumë e lehtë për tu shqiptuar por përsëri e vështirë. Ja një shembull: “hóabãsiriga” don të thotë ” unë nuk di të shkruaj”. Poashtu ekzistojnë prapashtesa të foljës me anë të cilëve folësi është i detyruar të tregojë se deklaratën të cilën e jep, a e din sigurtë apo jo, e ka parë vetë atë veprim apo vetëm ka dëgjuar për të.
2. Gjuha Arabe – problemi i parë është alfabeti. Poashtu ekzistojnë katër forma të ndryshme të shkrimit të një letre, varësisht se ku qëndron fjala në letër dhe në letër nuk ekzistojnë zanorët. Në fjalitë dëftore të kësaj gjuhe kallxuesi renditët para kryefjalës dhe më pas kundrinori. Një emër dhe një folje duhen mësuar në njëjës dhe shumës, folja ne kohën e tashme ka 13 forma të ndryshme dhe ekzistojnë tre rasa dhe dy gjini. Një problem tjetër janë dialektët e shumta.
1. Gjuha Kineze – është e vështirë për arsye se çdo fjalë ka simbol të vetën për të cilët nuk ekzistojnë udhëzime fonetike. Pra, nuk dihet se si shqiptohen ato simbole. Sistemi fonetik është një problematikë në vete, sepse Mandarina posedon një numër të madh të homofonëve. Për shembull shqiptimi “shi” lidhët me mbi 30 morfema të ndryshme.
Po ju si mendoni? Cila gjuhë është më e vështira për tu mësuar?
